CHAPTER 1: CULTURE AND TOURISM IN EUROPE. Greg Richards
ՄԱՍ 1: ՄՇԱԿՈՒՅԹ ԵՎ ԶԲՈՍԱՇՐՋՈՒԹՅՈՒՆ ԵՎՐՈՊԱՈՒՄ: Գրեգ Րիչըրդս
“If we had to do it all again, I would start with culture”. (Jean Monnet)
«Եթե մենք պետք է այս ամենը անենք նորից, ես կսկսեի մշակույթով:» (Ջին Մոնեթ)
INTRODUCTION
ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ
The cultural heritage of Europe is “one of the oldest and most important generators of tourism” (Thorburn, 1986), and it retains its central role in the European tourism industry to this day. According to the European Union, “tourism, and especially cultural tourism in a broader sense,….. deserve priority attention” as policy areas (Bernadini, 1992). Cultural tourism has become recognized as an important agent of economic and social change in Europe. Politicians now refer to cultural heritage as “Italy’s General Motors” (Fanelli, 1993) or as “the oil industry of France” (Mosser, 1994).
Եվրոպայի մշակույթային ժառանգությունը «զբոսաշրջության ամենա հին և ամենա կարևոր արտադրիչներից է:» (Դորբըրն, 1986), և այն պահպանում է իր կենտրոնական դերը Եվրոպական զբոսաշրջության մեջ մինչ դեռ այսօր: Ըստ Եվրոպական Միության, «ընդարձակ նշանակության մեջ զբոսաշրջությունը, և հատկապես մշակույթային զբոսաշրջությունը,….. արժանի է առաջնային ուշադրությանը:» ինչպես քաղաքականության տարածքում (Բեռնադինի, 1992): Մշակույթային զբոսաշրջությունը դարձել է ճանաչված որպես տնտեսական և Եվրոպայում հասարակական փոփոխուրյան կարևոր ներկայացուցիչ: Այս պահին պետական գործիչները ակնարկում են մշակույթային ժառանությանը որպես «Իտալիայի Ընդհանուր Շարժիչները:» (Ֆընելլի, 1993) կամ որպես «Ֆռանսիայի յուղի արտադրությունը:» (Մոսսա, 1994):
The dramatic metaphors attached to the rapid growth of tourism and cultural consumption are appropriate. The cultural and tourist industries appear to be advancing in all European nations and regions, occupying the spaces vacated by manufacturing industry, and claiming strategic city centre locations (Corijn and Mommaas, 1995). Cultural consumption has grown, and tourism is an increasingly important form of cultural consumption, encouraged and funded by local, national and supranational bodies. This reflects the change from an era when production drove consumption, to the consumer society where consumption drives production. By attracting that most mobile of consumers, the tourist, cities, regions and nations can secure the consumption power necessary to fuel their productive capacity.
Զբոսաշրջության և մշակույթային սպառման արագ աճեցման ամրացված դրամատիկ փոխաբերությունները յուրացված են: Մշակույթային և զբոսաշրջային արտադրությունները առաջացել են բոլոր Եվրոպական ազգերը և մարզերը զարգացնելու համար, զբաղեցնելով տարածությունները որոնք ազատված են արտազատող արտադրության կողմից, և պահանջելով ռազմավարական քաղաքում գտնվող կենտրոնական տեղադրությունների (Կողաին and Մամաս, 1995): Մշակույթային սպառումը աճել է, և զբոսաշրջությունը մշակույթային սպառման գնալով ավելի կարևոր ձև է, տեղացիների կողմից քաջալերված և հիմնադրված, ազգային և վերազգային մարմիններ: Սա արտացոլում է փոփոխությունը, արտադրությունը սպառում վարող դարաշրջանից, դեպի սպառող հասարակությանը որտեղ սպառումն է վարում արտադրությանը: Գրավելով ամենա շարժական սպառողներին, զբոսաշրջային քաղաքներին, մարզերը և ազգերը կարող են ապահովել սպառողական ուժը որը անհրաժեշտ է նրանց արտադրողական ընդունակությունը վառելու համար:
The cultural tourism market in Europe is therefore becoming increasingly competitive. A growing number of cities and regions in the European Union are basing their tourism development strategies on the promotion of cultural heritage, and the number of cultural attractions is growing rapidly. Traditional cultural attractions such as museums and galleries are having to reassess their role as the pressure to generate visitor income intensifies, and the need to compete with a new generation of commercial tourist attractions grows. The opening up of new cultural tourism destinations in Eastern and Central Europe will add to the growing supply of distractions for the European cultural tourist in future.
Մշակույթային զբոսաշրջության շուկան Եվրոպաում հետևաբար դառնում է ավելի և ավելի մրցակցային: Քաղաքների և մարզերի աճող թիվը Եվրոպական Միասնությունում հիմնում են իրենց զբոսաշրջային զարգացման ռազմավարությունները մշակույթային ժառանգության աջակցության վրա, և մշակույթային գրավչությունների թիվը արագորեն աճում է: Ավանդական մշակույթային գրավչությունները, ինչպիսիք են թանգարանները և պատկերասրահները պետք են վերագնահատել իրենց դերը մինչդեռ այցելուների եկամուտի առաջացման ճնշումը ուժեղանում է, և պահանջը մթցակցելու գովազդային զբոսաշրևության գրավչությունների նոր սերունդի հետ աճում է: Նոր մշակույթային զբոսաշրջության նպատակակետերի բացումը արևելյան և կոնտրոնական Եվրոպայում կհավելի հանգամանքների աճող մատակարարմանը Եվրոպական մշակույթային զբոսաշրջության համար ապագայում:
On the global stage, Europe has long enjoyed a dominant position in international tourism and the cultural industries. However, just as manufacturers are facing growing global competition, so Europe can no longer be complacent about its leading position in the cultural tourism market. Europe is losing market share in the global tourism market as a whole (Brent-Ritchie et al, 1993), and it is also facing growing competition in the sphere of cultural production and consumption.
Համաշխարային փուլում, Եվրոպան վաղուց վայելել է իր իշխող դիրքը միջազգային զբոսաշրջությունում և մշակույթային արտադրություններում: Այնուամենայնիվ, ինչպես արտադրողները դեմառդեմ են կանգնում աճող համաշխարային մրցակցուցյանը, այնպես էլ Եվրոպան այլևս չի կարող լինել ինքնագոհ իր առաջատար դիրքի համար մշակույթային զբոսաշրջության շուկայում: Եվրոպան ամբողջությամբ կորցնում է շուկայական բաժին համաշխարային զբոսաշրջության շուկայում (Բրենտ-Րիտչի և ուրիշներ, 1993), և այն նաև դեմառդեմ է կանգնում աճող մրցակցմանը մշակույթային արտադրության և սպառման ոլորտում:
The culture and tourism industries are now growing fastest in those areas which used to be on the margins of global production. A growing number of tourists are forsaking the Mediterranean beaches for the palm-fringed delights of Asia and the Caribbean. The manufacture of CDs and much other cultural software is now dominated by East Asia. Countries in these former peripheral regions are also beginning to compete with Europe in traditional ’high culture’ markets. Examples include the moves by Singapore to literally ’buy into’ the international art auctions market, and the creation by the Taiwanese government of a $365 million cultural foundation to underpin the island’s fast growing art market (Robertson, 1993).
Մշակույթային և զբոսաշրջային արտադրությունները այս պահին ամենա արագն են աճում այն տարածքներում որոնք նախկինում գտնվում էին համաշխարային արտադրության եզրին: Զբոսաշրջիկների աճող թիվը հրաժարվում են միջերկրական լողափներից Ասիական և Կարիբյան արմավենով զարդարված հիացմունքների համար: Այս պահին արևելյան Ասիան է իշխում CD-ների արտադրությունը և այլ ուրիշ մշակույթային համակարգչային ծրագրերը: Երկիրները որոնք գտնվում էն այս նախկին երկրորդական մարզերում նաև սկսում են մրցակցել Եվրոպայի հետ ավանդական ՛բարցր մշակույթ՛ շուկաներում: Օրինակները ներառում են Սինգապորի անցումը միջազգային արվեստների աճուրդների շուկայում բառացիորեն ՛իրենց ներառելու՛ համար, և Թայվանական կարավառության $365 միլիոն մշակույթային հիմնադրման ստեղծագործությունը կղզու արագ աճող արվեստի շուկան ապահովելու համար (Րոբերթսոն, 1993):
There is no doubt that culture is an important tourism resource in Europe, and that maintaining the competitiveness of the European tourism product is vital. However, a number of questions surround the use of cultural resources by tourists. Who are the tourists who use these cultural facilities? Why do they engage in cultural tourism? How great is the demand for cultural tourism? What elements of culture attract cultural tourists? Whose culture is being consumed by the cultural tourists? Few previous studies have attempted to answer these basic questions.
Չկա կասկած, որ մշակույթը կարևոր զբոսաշրջային աղբյուր է Եվրոպայում, և որ Եվրոպական զբոսաշրջային արտադրանք պահպանելը էական է: Այնուամենայնիվ, մի շարք հարցեր են շրջապատում մշակույթային աղբյուրների օգտագործումը զբոսաշրջիկների կողմից: Ովքե՞ր են այն զբոսաշրջիկները ովքեր օգտագործում են այս մշակույթային հարմարությունները: Ինչու՞ էն հետաքրքրվում մշակույթային զբոսաշրջությունով: Ինչքա՞ն մեծ է մշակույթային զբոսաշրջության պահանջը: Մշակույթային ի՞նչ տարերքներ են գրավում մշակույթային զբոսաշրջիկներին: Միքանի նախկին ուսումնասիրություններ փորձել են պատասխանել այս պարզագույն հարեցերին:
One important obstacle to supplying the answers to such questions is the lack of data on cultural tourism. The identification of cultural tourism as a growth market in Europe has been based more on assertion than hard information, and more on isolated observations than systematic analysis. It has therefore been difficult to demonstrate just how important cultural tourism is in Europe, just how fast it is growing, or to identify the reasons why it has grown. This book attempts to provide some of the basic data required to make an informed analysis of European cultural tourism, its causes, its significance and its impact.
Մեկ կարևոր արգելք այս հարցերը բավարարելու համար մշակույթային զբոսաշրջության տվյալների պակասն է: Մշակույթային զբոսաշրջության ճանաչումը որպես աճման շուկա Եվրոպաում հիմնել է ավելի շատ պնդման քան դժվար տեղեկության վրա, և ավելի շատ մեկուսաղված դիտողության քան կանոնավոր վերլուծության վրա: Ուստի այն եղել է դժվար ապացուցել թե ինչքան կարևոր է Մշակույթային զբոսաշրջությունը Եվրոպայում, թե ինչքան արագ է այն աճում, կամ ճանաչել պատճառները թե ինչու է այն աճել: Այս գիրքը փորձում է ապահովել որոշակի հիմնական տվյալներ որը հարկավոր է ստեղծել տեղեկացված վերլուծություն Եվկրոպական մշակույթային զբոսաշրջության վրա, իր հիմքը, իր կարևորությունը և ազդեցությունը:
This book further aims to analyse the meanings and significance of cultural tourism in a rapidly-changing Europe. In doing so, it examines cultural tourism within the context of the major social, economic and political processes which have influenced its development. The rest of this introductory chapter therefore examines the causes and implications of the growth of tourism demand and cultural supply in an historical context. An introduction to the structure of the book is provided at the end of the chapter.
Այս գրքի հետագա նպատակներն են վերլուծել մշակույթային զբոսաշրջության նշանակությունները և կարևորությունը արագընթաց փոխվող Եվրոպայում: Այսպիսով, այն քննում է մշակույթային զբոսաշրջությունը բարձր հասարակական, տնտեսագիտական և քաղաքական ընթացքների համատեքստում, որը ազդել է իր զարգացման վրա: Այս ներածական մասի մնացորդը ուստի քննում է զբոսաշրջության պահանջի աճման և մշակույթային մատակարարման պատճառները և ենթադրությունները պատմական կոնտքստով: Ծանոթություն այս գրքի կառուղվածքին պայմանավորված է այս մասի վերջում:
Գայանե Սաֆարյան 